کیفیت قیر

کیفیت قیر صادراتی یکی از عوامل مهم در تعیین قیمت آن است. قیر صادراتی باید از نظر خواص فیزیکی و شیمیایی مطابق با استانداردهای بین المللی باشد. این استانداردها معمولاً به موارد زیر اشاره دارند:

درجه نفوذ: درجه نفوذ یک معیار برای تعیین نرمی و انعطاف پذیری قیر است. قیر صادراتی معمولاً دارای درجه نفوذ ۶۰/۷۰، ۸۵/۱۰۰ یا ۱۳۰/۱۵۰ است.
نقطه ریزش: نقطه ریزش یک معیار برای تعیین دمای پایین ترین نقطه ای است که قیر هنوز به صورت مایع باقی می ماند. قیر صادراتی معمولاً دارای نقطه ریزش بالای ۵۰ درجه سانتیگراد است.
چسبندگی: چسبندگی یک معیار برای تعیین میزان چسبندگی قیر به سنگدانه های آسفالت است. قیر صادراتی باید دارای چسبندگی کافی برای ایجاد یک سطح آسفالت مستحکم باشد.

خلوص

قیر صادراتی باید عاری از هرگونه مواد اضافی مانند آب، خاک و مواد آلی باشد. وجود این مواد می تواند باعث کاهش کیفیت قیر و ایجاد مشکلات در هنگام استفاده شود.

بسته بندی قیر

قیر صادراتی باید به گونه ای بسته بندی شود که در طول حمل و نقل سالم بماند. بسته بندی قیر معمولاً به دو صورت فله ای و بسته بندی شده انجام می شود.

در روش بسته بندی فله ای، قیر در مخازن بزرگ فلزی یا پلاستیکی حمل می شود. این روش برای حمل مقادیر زیاد قیر مناسب است.

در روش بسته بندی شده، قیر در بشکه ها، جامبو بگ ها یا سایر ظروف بسته بندی می شود. این روش برای حمل مقادیر کمتر قیر مناسب است.

اعلامیه گمرکی

برای صادرات قیر، باید اظهارنامه گمرکی صادر شود. اظهارنامه گمرکی یک سند رسمی است که اطلاعات مربوط به کالای صادراتی، مانند ارزش، وزن و مقصد را در خود دارد.

علاوه بر شرایط ذکر شده، قیر صادراتی باید دارای مجوزهای لازم از سازمان های ذیربط باشد. در ایران، صدور مجوز صادرات قیر بر عهده سازمان بورس کالا است.

با رعایت این شرایط، می توان قیر صادراتی با کیفیت و مطابق با استانداردهای بین المللی تولید و صادر کرد.

استاندارهای مهم برای قیر صادراتی

ستانداردهای مهم برای قیر، استانداردهایی هستند که خواص فیزیکی و شیمیایی قیر را تعیین می کنند. این استانداردها معمولاً توسط سازمان‌های بین المللی مانند ASTM و ISO تعیین می‌شوند.

مهمترین استانداردهای قیر عبارتند از:

ASTM D 946 (PEN Grade): این استاندارد قیر را بر اساس درجه نفوذ طبقه بندی می کند. درجه نفوذ یک معیار برای تعیین نرمی و انعطاف پذیری قیر است.
ASTM D 2872 (VG Grade): این استاندارد قیر را بر اساس ویسکوزیته گرید می کند. ویسکوزیته یک معیار برای تعیین مقاومت قیر در برابر جریان است.
AASHTO M 320 (PG Grade): این استاندارد قیر را بر اساس عملکرد آن در شرایط محیطی مختلف طبقه بندی می کند.

علاوه بر این استانداردها، استانداردهای دیگری نیز وجود دارند که خواص خاص قیر را تعیین می کنند. به عنوان مثال، استاندارد ASTM D 4402 چسبندگی قیر را اندازه گیری می کند. استاندارد ASTM D 6923 استحکام کششی قیر را اندازه گیری می کند.

در ایران، استاندارد ملی ایران شماره ۲۹۵۰ خواص قیر و مواد قیری را تعیین می کند. بر اساس استاندارد ASTM D 946 قیر را بر اساس درجه نفوذ طبقه بندی می کند.

استانداردهای قیر برای اطمینان از کیفیت و عملکرد مناسب قیر در کاربردهای مختلف ضروری هستند. تولیدکنندگان قیر باید محصولات خود را با این استانداردها مطابقت دهند تا اطمینان حاصل کنند که محصولات آنها برای استفاده در کاربردهای مورد نظر مناسب هستند.

استاندارد ایران برای قیر

مهمترین استانداردهای قیر در ایران عبارتند از:

سازمان ملی استاندارد ایران (ISIRI) استانداردهای مختلفی را برای قیر و مواد قیری تدوین کرده است. این استانداردها خواص فیزیکی و شیمیایی قیر را تعیین می کنند و به منظور اطمینان از کیفیت و عملکرد مناسب قیر در کاربردهای مختلف ضروری هستند.

استاندارد ملی ایران شماره ۲۹۵۰: خواص قیر و مواد قیری را تعیین می کند. استاندارد ASTM D 946 قیر را بر اساس درجه نفوذ طبقه بندی می کند.
lass=”yoast-text-mark” />>استاندارد ملی ایران شماره ۱۲۵۰۵: خواص قیرهای راهسازی را تعیین می کند. ASTM D 6927 قیرهای راهسازی را بر اساس عملکرد آنها در شرایط محیطی مختلف طبقه بندی می کند.
استاندارد ملی ایران شماره ۱۲۵۰۶: خواص قیرهای امولسیون را تعیین می کند. ASTM D 2397 قیرهای امولسیون را بر اساس نوع امولسیفایر و خواص فیزیکی آنها طبقه بندی می کند.

علاوه بر این استانداردها، استانداردهای دیگری نیز وجود دارند که خواص خاص قیر را تعیین می کنند. به عنوان مثال، استاندارد ISIRI 2962 چسبندگی قیر را اندازه گیری می کند. استاندارد ISIRI 6923 استحکام کششی قیر را اندازه گیری می کند.

تولیدکنندگان قیر در ایران باید محصولات خود را با استانداردهای ISIRI مطابقت دهند تا اطمینان حاصل کنند که محصولات آنها برای استفاده در کاربردهای مورد نظر مناسب هستند.

استاندارد ملی ایران شماره ۲۹۵۰

خواص قیر و مواد قیری را تعیین می کند که شامل موارد زیر است:

تعاریف و اختصارات
نمونه برداری
روش های آزمون
خواص فیزیکی و شیمیایی قیر و مواد قیری

این استاندارد بر اساس استاندارد ASTM D 946 قیر را بر اساس درجه نفوذ طبقه بندی می کند. درجه نفوذ یک معیار برای تعیین نرمی و انعطاف پذیری قیر است. قیرهای با درجه نفوذ بالا، نرم تر و انعطاف پذیرتر هستند. قیرهای با درجه نفوذ پایین، سخت تر و شکننده تر هستند.

استاندارد ملی ایران شماره ۱۲۵۰۵

این مورد خواص قیرهای راهسازی را تعیین می کند. بر اساس استاندارد ASTM D 6927 قیرهای راهسازی را بر اساس عملکرد آنها در شرایط محیطی مختلف طبقه بندی می کند.

این استاندارد قیرهای راهسازی را به سه گروه اصلی تقسیم می کند:

قیرهای کندگیر شونده (Slow-Curing Bitumens): این قیر ها در دماهای پایین سفت می شوند و در دماهای بالا نرم می شوند.
 کندگیر شونده اصلاح شده (Modified Slow-Curing Bitumens): این قیر ها با مواد افزودنی اصلاح شده اند تا عملکرد آنها در شرایط محیطی مختلف بهبود یابد.
 سریع گیر شونده (Quick-Curing Bitumens): این قیر ها در دماهای پایین سریع تر سفت می شوند و در دماهای بالا نرم تر می شوند.

استاندارد ملی ایران شماره ۱۲۵۰۶

در این استاندارد خواص قیرهای امولسیون را تعیین می کند. ASTM D 2397 قیرهای امولسیون را بر اساس نوع امولسیفایر و خواص فیزیکی آنها طبقه بندی می کند.

در این دستورالعم قیرهای امولسیون را به دو گروه اصلی تقسیم می کند:

قیرهای امولسیون کاتیونیک (Cation-Cured Emulsion Bitumens): این قیر ها با استفاده از مواد افزودنی کاتیونیک امولسیون می شوند.
قیرهای امولسیون آنیونیک (Anion-Cured Emulsion Bitumens): این قیر ها با استفاده از مواد افزودنی آنیونیک امولسیون می شوند.

استانداردهای قیر برای اطمینان از کیفیت و عملکرد مناسب قیر در کاربردهای مختلف ضروری هستند. تولیدکنندگان قیر در ایران باید محصولات خود را با این استانداردها مطابقت دهند تا اطمینان حاصل کنند که محصولات آنها برای استفاده در کاربردهای مورد نظر مناسب هستند.

برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.